مدح و منقبت امیرالمؤمنین علی علیه‌السلام
بـردار از مـقـابـل چـشـمت حجـاب را کـتـمـان مـکـن بـرادر مـن آفـتــاب را دلسـوزی مـرا بپـذیـر و به دل مگـیـر از این زبان مرنج و رها کن عتاب را طاعت که بی قبول ولایت قبول نیست پس بیش از این بیا و نسوزان ثواب را حبل المتین یکی‌ست ای افتاده قعر چاه همت کن و بگـیر دو دسـتی طـناب را نـشـناخـتی امـام مـبـیـن را چه فـایـده؟ گـیرم هـزار مرتـبه خـواندی کتاب را از هفت خان حق و حـقیقت عبور کن بــایـد بـه دسـت آوری آن دُرّ نــاب را قدری به حس شرم دم مرگ فکـر کن چون بنـگـری شـمـایل عـالیـجـناب را سویی نـعـیم و سوی دگر آتش جـحـیـم دست خودت سـپـرده خـدا انـتخـاب را مـولای مـاست ساقی میـخـانه بهـشـت از کوثرش بنوش و رها کن سراب را آخـر که را گـذاشـتـه‌ای در کـنـار که؟ با دیگـران قـیـاس مـکـن بــوتـراب را |